Şizofreni
Geç kalınmış her sevda
Hesap sorar adama... Her yer bahar İçim güze kesmiş İstanbul’da erguvanlar Biraz pişmanlık Çokça yalnızlık ciğerlerimde. Bir hududu yok gitmelerin Yabancıdır giden seviler Ten öksüz Dil yetim Göz aksak Ruh hasta... Dilim keşke keşmekeşi Hükümsüz bırakılmış aşk Aşk, gönle düşman Çoğu pişman Kimi sadece acıyı sever Birde geceyi. Derindir ağrıların ağıtı Tel tel ağaran saçlar Sakala düşenler yazıt. Kokusu ta ötelerden savrulur Bir rüzgarın tene dokunuşu kadar rüyanın kan ter anı nefesin huzuru Yokluk bu ya, yorar adamı. Aşk Ah! Kaybedilmiş bir ömür Ötesi gecenin sabahla sevişmesi Ötesi halüsinasyon Sonrası şizofreni. Aşk, en çok delirme seansı çoğunun, son şansı... Mehmet Avcı |