Ben hep hüzünlü şiirler yazayım sayfalara
acılardan biriktirdiğim yalnızlığımla
derdimle dertleneyim, kederimle kederleneyim
varsın boynu bükük rüzgarlar essin saçlarıma
heyecanı kalmasa da eski aşkların
sen yine de zincirleri kır da gel
türküler bırak pencereme

Her seferinde taşlara vurayım başımı
ayazlara yenik düşsün ağıtlarım
ya rüyalar yalan ya da bu hayat
varsın kıyama dursun içimdeki kelimeler
kalemim düşsün ilkin
son defa yazsın adımı
ölmekten başka çarem kalmasa da
gül yarası kanamadan
mum geceye ağlamadan
hasret yarasını sar da gel
türküler bırak pencereme

Rüzgar olayım
deli bir kızın saçlarında
hüznün çığlıklarına düşsün başım
sussayım, kan kusayım
varsın mevsim kışa dönsün
kar yağsın gönül ülkeme
kirpiklerimin penceresinden sızılar aksın
güftesi hüzün olan
hasretler çekeyim içime bir uzun hava gibi

varsın bir başıma kalayım, hep kaybedeyim
yıldızlar sönsün, rüzgar dinsin, sesler kesilsin
kimse bilmesin kederden kanayan yanımı
silinmesin hoyrat yazgılar
sen yine de aşkı hecelere böl
türküler bırak pencereme giderken