Güneşimi söndürdün
Yalanı heybene doldurup gittin
Ne bir ses ne hoş bir seda bıraktın Her gidişine dönemez derken Yok etmeye çalıştığım hatırlarım Unutmaya çalıştığım geçmişim Ve Aylar sonra bana göre yıllar geçti diyordum ki Yeniden bir yaz günü çıktın karşıma İçime dokundu bir gelişin bir gidişin sessizliğin şarhoslugu bedenimi Islatan damla damla akan kan kokusu Yüreğime uzandım Artık benliğimde senli güneşimi söndürdüm Yürüyüp gideceksin arkana bakmadan Seni anlamasını beklemeden Gideceksin diye seslenişim kendime Silmeye çalışırken gelişin Bedenime işleyen zehir parçaları yutuşum Sen Hangi acılı günümde yanımdaydın Hangi kahkahaları birlikte attık Ne zaman uzun sohbette bir aradaydık Ne ara yaşadık mutluluk çığlıklarını Ne zaman bağırarak sevgimizi haykırdık Bir hiçlikte geçen manasiz hayat Oda yalandı Ne ah nede sitem etmiyorum eyvallah Üç günlük dünyada kırılmıyorum Kıran utansın Ben hayat dersimi doğuştan aldım sevginde güven var demiştim Oda yalandı Şimdi sor yüreğime kalmadı içim soğuk sevdana Ben alev oldum yandım Seninde küllerini savurdum Kime gidersen git diye Be hey taş yürekli Sen ne ara bu kadar zalim oldun İnan ki Gönlümdeki mezarına bir kez olsun uğramadım Seni kendinle bıraktım Bir isteğim Karanlıkla kucaklastigin an Vicdanına dokun Daha kaleme dokunacak o kadar çok gerçek varken Yoruldum Çünkü sen benim Senle olan güneşimi söndürdün |
Kaleminiz daim ilhaminiz bol başriniz daim olsun
Deyerlı hocam
Diyar gurbetten saygı ve selamlarımla