Öz vatanın şu bağrından
Kimler geldi, kimler geçti!
Bereketli toprağından
Haram yedi, haram içti.

Adaleti ters yüz etmiş;
İnsanlıkta pili bitmiş.
Sorduk: “Hele, ar’ı netmiş?”
Topuklayıp anda kaçtı.

Bir alçak, bir hain, bir laik yobaz,
Bir deccal, bir şeytan, safi madrabaz…

Ayakta yok çorap, potin;
Melon şapka var velâkin!
Çağ atlattı sözde Latin;
İtirazcı darı seçti.

Kimi saça taktı, kimi,
Dindara hor baktı; kimi,
Darbe diye kalktı, kimi,
Halka yaylım ateş açtı.

Bir alçak, bir hain, bir laik yobaz,
Bir monşer, bir paşa, vicdanı araz…

Kaf Dağı’nda burnu; mağrur!
Kaşlar çatık; güya mağdur!
Oysa, zerre miskal onur
Taşımayan, başa taçtı.

Gözü dönmüş; kalbi zifir;
Efendisi kanlı kâfir;
Kimi prof, kimi sefir;
Hepsi sıfır, hepsi hiçti.

Bir alçak, bir hain, bir laik yobaz,
Bir ağlak, münafık, bir kara papaz…

İçinde yok çivi çakmış;
Devletimi yıkacakmış!
Bize zincir takacakmış!
Bir de baktık; topu piçti.

Makbul oldu büyük çalan.
Yetim hakkı komple talan.
Başbakanı astı ulan!
Don çıkardı, kılıf biçti.

Bir alçak, bir hain, bir laik yobaz,
Yalancı, sahtekâr, hem de hokkabaz…

Kırık hayat, yitik canlar;
Müsebbibi dev sıçanlar.
Kuyuları o açanlar,
“Toros”larla ölüm saçtı.

Unutmadık hiçbirini,
Ne paralel ne derini.
Pak gösterdi hep kirini,
Şimdi zehri kendi içti.

Bir alçak, bir hain, bir laik yobaz,
Bir sefil, bir rezil, kripto maraz…

Mücella Pakdemir


...