UTANSIN
Küffar koparırken dalından gülü,
Petekte balından arı utansın. Gerçekleri kefen sarmışken ölü, Çıplak yalanından diri utansın. Allah’ın nimeti bitmezmiş ama Nankörler başını gömüyor kuma. Simsarlar düşürür fakiri gama; Toprakta çürüyen darı utansın. Bu nasıl garabet, bu nasıl çile? İsyan tok kalbinde; sabır aç ile. Ezalar, cefalar; işbu veçhile, Zenginin zekâtsız varı utansın. Sözde adalettir ismi baklanın; Nobel’i kapmaktır aslı taklanın; Batı’nın uşağı, hain kuklanın Ardında saf tutan sürü utansın. Dağ diye geçinir, olamaz çakıl. Beyin durmuş; ibret almıyor akıl! Riyadan yamulmuş, acayip şekil; Omzunun üstünde seri utansın. Yalana bin yalan katar, yuh çeker. İftira, kul hakkı demez, oh çeker. Sevabı iteler, yük günah çeker. Timsahların ah u zarı utansın. İpe sapa gelmez attığı nara; Edepsizce çalar tencere tava; Şuursuz! Sorunu değil ki dava! İkbali soktuğu zoru utansın. Kâfirde ezelden kötüdür niyet. Kılıf demokrasi; köle zihniyet! Hep aynı terane; bitmez eziyet. Kayseri, kralı, çarı utansın! Çeçenistan, Kırım, Vietnam, Kore… Afganistan hibe; Pakistan fire! Arakan’da yanar can pare pare! Bırakın; gözleri kuru utansın. İsrail icadı, göçün baskısı; Adı Filistin’dir malum askısı. Paslanmış kılıcın kördür keskisi; Gafil Müslüman’ın piri utansın. Sahipsiz Bosnalı silleyi yedi; Sırp gâvuru buna intikam dedi. Osmanlı’ya kini kanla biledi; Tuna’ya dökülen kiri utansın. Tuzaklar kurulur tuzak içinde; Uygur kan ağlıyor Çin-i Maçin’de; Sapıklık baş vermiş binbir biçimde; Yakmazsa Cehennem narı utansın. Kara kıta esir, üç asır pazar; Bu bozuk düzeni tacirler yazar. Sefalet yaşayan ten, candan bizar; Kemikten sıyrılan deri utansın. Ortadoğu viran; taş üstünde taş Kalmadı; sürüyor it ile dalaş. Tek yönlü vahşetin adıdır savaş; Pentagon’dan gülen biri utansın. Kıyıma uğrarken çoluk çocuğu, İslam beldesinin akmaz oluğu. Bir türlü çıkmıyor sesi soluğu; İsrafil sayhası, suru utansın! Kurtlar sofrasında tek taraflı dans… Yetmedi mi batıl kodlu referans? Vites boşta iken, tutmazken balans, Çare aramayan soru utansın. NATO’ymuş, BM’ymiş; bunları geçin, Muhammed aşkına, Hak yemin için. Kardeşliğe bir tek Ümmeti seçin! Safından ayrılan çeri utansın; Gözündeki nursuz feri utansın! Mücella Pakdemir xxx |