EMEKLİLİK DİLEKÇESİ

Kaç kere denedim yazmayı,
Şu emeklilik dilekçesini.
Varmadı elim,
Varmadı nedense.

Yeni bir hayata başlangıçtır,
Vedadır olgunluğa,
Yaşlanmaktır koşar adımlarla,
Emeklilik denilen kabus.

El ayak çekecek,
Etrafımda gezinen kim varsa.
Selam veren olmayacak,
Telefonlarım susacak,
Çalan olmayacak kapımı
Sütçüden başka.
Yapa yalnız kalacağım,
Emeklilik dilekçesi sonrası.
 
Korkutur beni,
Çok korkutur dilekçe sonrası.
Neler bekler, neler beni!
Bilinmezliklerle dolu bir gelecek.

Belki ikramla karşılanırım,
İlgi görürüm önceleri.
Ya sonrası?
İstenmez olurum evde!
Yok, istemem emekliliği;
Hazırlayamam felaketimi ellerimle…
 
Tutun ki yazıverdim şu dilekçeyi,
Yalnızım işte!
Yitiririm ne kadar enerjim varsa!
Dalgınım her daim,
Sinirliyim!

İçe kapanırım!
Uykusuz ve halsizim!
Mutsuzum!
Bakıma muhtacım artık!

Yakınlarım terkeder!
İstikamet huzurevi!
Açlık bekler beni orada!
Velhasıl, 
Ölüm yakındır artık…
 
Ömer Adar-2019