beklenen
kadim çınar örtüyor serinliğini
gök yağmura sesleniyor leyleğin dönüşü muștulu yine rüzgâr koşarken kuşlar tavafta gözlerim yorgun göğe bakarken kaos görünümlü muhteşem düzen gözyaşlarım demirlemiş kirpiklerime burukça tebessüm atiye doğru sana kavuştum dedikçe artıyor mesafe denilen sonsuz uçurum belki de bu yüzden yalnız kalışım hayatım dağılmış çıfıt çarşısı yanında artıyor yalnızlığım anladım uzakken sana yakınım varlığın zindanım olmuş ömrüme gönüllü tutsaklığım esaret değil zamanı hapsetmek muradı bende ruhundan ördüğüm kor zincirlerle güneş dağlıyor rüzgârın kalbini leylek bu göçebe, hazırlanıyor kuşların tek derdi uçmak arzusu benimse tesellim doluyor zaman ha geldi ha gelecek beklenen an Murat CANBOLAT 25 Temmuz 2017 |