Gitme, gül bahçemi soldurur bu sızı.
Bir avuç günde, olmaz hasretin azı!
Boğar, gönlümden taşar hasretin bazı.
Ölümlü ömür dediğin, bilinmez gitme!

Gitme, yarımlar bir olunmaz sensiz!
Su katmayla bal dolunmaz sensiz.
Saniyelerle gün sayılmaz sensiz!
Alışılmaz yokluğuna da sensiz, gitme!

Sarmış dört yanı anıların ağı.
Gönül şehrimin, sensiz boş bir yanı.
Erimez bu hazanda, gönlümün karı.
Güneşi sıyırıp hayallerimden, gitme!

Ne farkı var bir çocuğu öldürmekle, gitmenin!
Yaşama sarılmış elleri boş koyup, itmenin.
Ne farkı var uçurumdan, bende yitmenin.
Yoksa senedin döneceğine bırakma, gitme!

Vakit sende kaldı, zaman duracak
Gönül bir dal bulamaz sensiz konacak.
Bir yolum var, su ömürde akacak.
Yolcuyu, bir yolsuz bırakıp gitme.

Gitme sensiz zifiri karanlık gecem.
Boğazda düğümlenir kalır hecem!
Sensiz gülsüz, sade dikenli bu can.
Issızım, sensiz bulunmaz yolum gitme!

Adı hasret, ayrılık bu paylaşılmaz!
Koyduğun dağlar, bir sesle aşılmaz.
Sen varken, anılarla avunulmaz!
Yüreğime emanet bir sızı yükleyip, gitme!

Gülüşünde papatyalar açmadı daha.
Gül, goncasından çıkmadı daha!
Nefesinde tek yaprak göçmedi daha.
Sensizliğin bende çözülmedi, gitme!

Gitme, gecelerimi alma benden.
Bir yarımı alıp bölme heceden.
Almadan çocuksu yanımı senden...
Varacak bir yer vermeden, gitme!

Burhan SEVİMLİGİL​