Bitkin Yüreğim
Kaç kere parmak uçlarım dokundu kaleme
seni kazımak için sensizliğe yokluğunla savaş verdim gece gündüz her vuruşunda saatin gözlerin konuştu benle ruhumun kavruk kokusu yakıyor genzimi papatyalarım güllerim sonbahar yaşıyor artık ölümün koynunda arasam da bulamadığım nabız atışlarım şakaklarımı zorluyor beynimdeki sarsıntılar içinde kaç kere kırdın kalemi ruhumda kaç kere kıracak daha kalemi şah damarlarım da unuta bilmenin hazzını arzuluyor benliğim bitkin yüreğim artık... |