artık şaman ıslığı gibi geçiyor günler
aylar mor kadife yıllar tülden

..........................................................



yüzümde dönüşü olmayan yollar
tecrübe kazanlarında yanmış dağlar
dilimde eski türkülerden bildik köy yeşili
ömür mü eskiyen tanrım!
yoksa hatalarım mı bacada tüten


fırlattım attım elimdeki taşı derken
aklının avlusu hâlâ kızıl ergen
ya bu sebepsiz üşümeler
bu issiz duman hangi yangının cürmünden
sözümü dinleyen tek mevsim
müntehir ezgilere hamak kurmuş kış
elden çıkarmayı becerebildiğim tek şey
gittikçe daralan giysiler


kim sorsa söylemezsin derdini, ki; unuttun gayrı!
bilmezsin neden birden bırakır yüzün halayı
ölen kim, kim kaybolmuş, kimin bu matem alayı
farkında bile olmazsın da
bir türkünün en can alıcı yeri yaktırır cigarayı
kimselere gıkın çıkmazken
aynalar bozar en pahalı narayı


sonra şiirler, hepsinin navlunu dünden alacaklıdır
kim çıksa önüne, kim dur dese, sesi hep acıklıdır
avuçların saf demir, namlu dört bacaklıdır


ve fısıltıya düşen şiirler nedense hep daha ağırdır!
-bilinmeze giden tüm adımlar biraz sağırdır-



.........................................................

hadi ölümse son bir kere daha
bir küs bakış daha söndür yüzümde
sıkıca sarıl avuçlarıma
"gitmek" bile daha anlamlı olsun diye
-küslük yarım ölümdür hani-


iyi bak göğe
iyi dinle kuşları
birazdan sana da söylerler
uçmaya alışık kuşlar göğü terk edemezler


yanında yürüyen bavulun kulpuyum ben!..








ToprağınSesi




.