Ant içti ay
Ant içti ay,
doğmayacak yokluğunla benim güneşle batışım gibi gömülecek duygular gel, gitme bizede uğrasın kavuşmalar dağılsın özlem yüklü rüzgarlar eski hallerine dönsün mevsimler sevinç yağmurlarıyla yıkansın acılarımız yağsın üzerimize şebnemler yıldızlar geceye serpilirken biz düşeriz hazanın kuyuya düşüşü gibi biz düşeriz o büyük aşkın yamacından yağmaya başlar yıldızların gözyaşları ve andını bozar ay doğar geceye gözlerimizden yaşlar akarken çağırır bizi ev sahipliği yapar gibi evrende yüzen kayıklarla gezdirircesine biz dökülürüz bu hayatın ırmağından deltalara sığınırız sıkışır ellerimiz sığ kayalar arasında ellerim ellerini kavrar sanırımki o an biz bize kavuşmuşuz etrafımızı sarar heyecan oysa hayalmiş vuslat hayalmiş umut döndü evrende güneş söndü ay bir daha doğmayacak diye ant içti ay Hülyanna |