Çelikten mukavim ortam sağlardım
Şiirle yaramı sarabilseydim
Kendimi yaşama sıkı bağlardım
Çekici örsünde yorabilseydim

İyiler kötüler çekmez nazımı
Çok yerine koymaz kimse azımı
Sevdaya çalardım bir tek sazımı
Sevilme sırrına varabilseydim

Boşa iner kalkar göğüs kafesim
Umursamaz kimse çıksa nefesim
Gür olurdu belki kükreyen sesim
Aşkın karşısında durabilseydim

Çok sevdim az sevdim hepsi nafile
Zaman ilerledi geçti kafile
Dönmezdim elbette böyle sefile
Sineği gözünden vurabilseydim

Sanırım bu yaşam böyle bitecek
Özlemler umutlar bir bir yitecek
Kim derdi dumansız baca tütecek
Bilirdim çok hayal kurabilseydim

Semahi çevreme dönüp baktıkça
Üzüldüm gözyaşım her gün aktıkça
Aşardım karşıma engel çıktıkça
Hesabı kendime sorabilseydim

Erol Duran - Yazar