sismik bir sendeleyişti büyümem
naylon ayakkabı çağıymış
elvis d’inlerken hiç emmemiş
ne ettilerse levi’s’ı hiç giymemişim!
kuşlar ne masallar anlatır ütüsüz dudaklara
buz gibi minicik avuçları
bir sırt çantasından şefkat bulmaya ç’alışmak kaç yıl alır
beli kambur cümlelerle asla anlatamam
bundandır belki ah damarımın bu kadar büyümesi
bundandır solgun bir hikâyenin arka yüzüne yerleşmem
•••

savaş çığlıkları arasında barış sarhoşluğu akardı musluklardan
o vakitler henüz sevgiliyi "kucaklamaya" kurulu değildi saatler
topaç gibi tersine çeviremiyordun
ya çok kirli ya çok kibirliydi eller
sevmek uzun uzadıya sabır metanet ve merhamet ister...
yürümek gerekirdi koşmadan adım adım
yutmadan önce iyi hazmetmek
orada anlam yüklü bir mağara vardı
ben dışarda kaldım...

dil bilmek gerekiyordu
mod tutturabilmek için zamana
dar paçalı, kıt kanaat geçiyordu günler
hastaydım
cansız harfler uçuşuyordu beynimde
adını koyamadığım bir adada denizdim
düşmanı belirsiz bir kampta esir
hep boşuna günahını alıp durmuşum kağıt helvanın ?
koca gözlüklü şişko bir doktor koydu teşhisi şiirden...


kar çoktu
kayak ağacı yetişmezdi bizim coğrafyada
fiziği düzgün kimyası sağlam kadın çıkmazdı buralardan
zannederdim ki aramızda yakın akrabalık var
kambur balinalardan...


camlardan boşalırdı kayra
verdiğini istemez, geçmişinin inayetine sayardı alacaklılar
kısa boylu, şubat pantolonlu çocuklardık
belki naylon toplara sıkışmış havadaydı maharet
futbol bile futboldu
hep basketbola vermişimdir kokuşmuşluğu?
ne zaman uzadı boyu, kısaldı insanlık!


ve sevmek ve aşk
dümbüllü’den tut cüneyt’e dek tutundu, dayandı paranın asaletine!
avuçlar harama soyunmazdı pek
"tek yürekte tek yürek olabilmek"ti
hâlâ tek reçete
"vatan"lafzının al kırmızı dalgalanışıydı ülke
bir çok şeyin padişahıydı yokluk
" özgürlük" dediğin maslahatın her şeyi
taa başakların boyundayken öğrenmiştim
"askerinin düşmanı kimse, düşmanının askeriydi" (!)


sonra hep kendini tekrir an müsvetteleri
kurşun kabzalı saatler
karanlıktan ürken yarasalar gibi
yalancıktan ışığa göz kırpmalar
sahte saadetler
öğretti zaman
ki; hayat dediğin o kümülatif toplam
dibi derin ve hiç görünmeyen bir çukurdan ibaret
geri dönmeyen ve dönmeyecek
tek asal mevsimin kıyısında asılı
asıl problem
-ah annem-








ToprağınSesi






.