Soğuk Methiye
Ayak uçlarımda hissediyorum yaktığın cigaranın sıcaklığını
Küle dönmüş damarlarım yol yaparken akan kanıma Canıma geçirdiğim dişimle yaşama tutunuyorum ve dudaklarım da bir harf sessizliği Vitrinden indirdim tüm alfabeleri, döktüm zap suyu kıyılarına... Gözden kayboluşumuz bir mum sönmesi kadar kısaydı Sonra sessizce gittik hayatlarımızdan Sen giderken papatyalarını, ben giderken seninle olan anılarımı aldım Ne olursa olsun; ayrı kalamazdım, yapamazdım, yaşayamazdım... Şimdi yokluğun güneşe şiir yazdırır Bir methiyedir o, seni ararken hece ölçüsünde boğulduğum. Sessizce ağıdını yakıyor ay ve yıldızlar Gidenler gitti, kalanlar ızdırap içinde. Yaşam pınarım, su misali ömründü Viran bir şehirde ararken canımı Derisi dökülmüş duvarların altında kalmış. Yıkılan duvarın resmine de bakın; Kırık bir gül var ise, gencecik bir filizken ölen benimdir. Soğuk mezar taşımın ismini; Severken bulamadığı sevdiğini bir hiçken bulmaya giti yazdırın. ve, Ruhuma okunan fatiha’lara ’AMİN!’ler savuyorum onlara iyi bakın. -Pervaneha- |
Çok Beğendim…
………………………………………. Saygı ve Selamlar…