Kimseli Kimsesiz
İçimde hışırdayan uykudan uyandım,
Sobanın sıcaklığı üşütüyor beni, Öyle bir ironi ki yaşamak, Terkedilmiş bir mahalle gibi, Yaşamak bu, susamak ile aynı, Veyahut susmak ile, İçinde batan gemileri ile meşhurdur hayat, Kağıdın samanından çalarlar, Kalemin mürekkebinden, Bir karnıburnunda doğurmaz olur o zaman, Baharda çiçeksiz kokular artar, Arılar bala küser, toprak insana, Ben az söyledim, sen çok anlasana, Ve toprağın nabzında kalmıştır; Çocukluğumun taşrası, Post bıyıklı yollar, yolcu eder bizi, Ebemkuşağı, belimizden sıyrılır, Rengince yerle bir olur toprakla, Sırtımızda patiska gömlekler aşınır, Ve toprak en güzel sözünü söyler: ‘’Yalnız hüznü vardır, Kalbi olanın.’’ |
Kalbi olanın.’’
Ne de güzel demişsiniz. .
Eksik olmayın.