Sözcükler, sözcükler unu fak, kekremsi bazense sığ…
Zamansa alaylı
Ve mektepli düşlerimin sağanağındayım,
Aşkın tefekkürü kadar kutsal,
Serkeş bir farkındalık aslında,
Gölgem kadar da usturupluyum her şiirde:
Ayağımı uzatıyorum usulca şiiri çekerken başıma:
Islandığım en kuru sığınak,
Sığındığım en sıcak kucak annem gibi.

Sus’lara gebeyim madem bir ömür,
Zifiri geceden ibaret
O tamtakır rehavet;
Sarkacı bilinmezin hepten tetikleyici,
Zan altında her imge:
Kovuşturduğum hangi merhum şiirse
Zannımca demelerin de yorgunuyum
Üstelik eğilip bükülmeden sevdiğim her yürekte
Hece heceyim:
Solumda en solgun,
Sağımda alabildiğine yılgın,
Önümde çaresizliğin tetikleyicisi yalnızlığın alfabesi,
Kurak çok kurak gece,
Babamdan bilirim,
Solaktı yazdığı her hikâyede.

Korkuyorum boyutsuzca,
Seviyorum ölümüne
Yine şiirden zehirlendim gece gece.
Tutuklu ne çok insan,
Muhafız alayı adeta ölü duyguların tek hâkimi:
Ya, ben?
Biz olmayı beceremediğim kaçıncı hücre:
Tek kişilik üstelik adam boyu,
Suratsız üstelik ömür boyu,
Kayıtsızlığın çeperinde ne çok hüküm
Ne çok hükümlüyüm ta dünden
Yarınlara ermeyi beceremediğim
Lanetli gölgem.

Salyalar saçan iblisi görüyorum ansızın,
Sazan misali k/anıyorum her gördüğümü gerçek sanıp;
Duyduğuma sağır olsam keşke,
Demelerden bile aciz iken
Hayta bir siper buluyorum
Sanırsın ki çeşmenin başında toplanmış
Ölü kadınlar,
İçmekse hayat pınarını üstelik
Dirileceğinin ümidiyle:
Görmediğim her rüyadır müsebbibi yorgunluğumun,
Zar atmadığım da en yürekli itiraf?

Zan altında zaruri hüznü tetikleyen tek yürek miyim de
Sefasını sürüyorum bilumum yanlışın,
Cefasını dürtüyorum ardı arkası kesilmeyecek belli
Atmadığım hangi çığlıksa yankılanacağı gün gibi aşikâr,
Deli fişek arzuların sonu olsa gerek
Bir de firari olmasam keşke
Şehir gezgini yalnızlığımın en kara günü iken
Yazmadan yaşadığıma mı delalet
O inkârda,
Bir çocuk kadar aczi yetin en dibinde…