Beyaz ama rengarenk benekli bir kelebektim
Hayatın balta girmemiş
Bakir ormanlarında
Uçardım uçsuz bucaksız gökyüzünde
Konardım bazen bir çiçeğe bazen de bir dala
Güzelliğimi gören gözlerini alamazdı benden
Hele renklerim
Gökkuşağın her rengini misafir ederdi ince tüylerim

İnce ama narin di bedenim
Yaldır yaldır yanardı kanatlarım
Bazen bir damla su ile saatlerce oynar
Bazen de daha lezzetli yapraklar yemeye giderdim

Bir sabah güneş öyle güzel doğmuştu ki
Şarkılar söyleyesim
Dans edesim gelmişti içimden
Ormanda piknik yapan o aileyi görmemiş tim bile
Öyle güzel bir şarkı söylemiştim ki
Ailenin en küçük kızı
Sarışın mavi gözlü beyaz tenli
Bir den beni avucunun tamda içine almıştı
Nefes alamadığımı hissediyordum
Bir iki kanat çırptım ama nafileydi
Çırpındıkça tüylerim bir bir kopuyordu

Ve canım yanmaya başladı tam o sırada
Beni avucundan yavaşça bıraktı
Yuvarlak camdan bir şişeye koyup
izlemeye başladı beni
Çırpındım çırpındım yara aldı kanatlarım çıkamadım

Evet artık kaderime razı olmalıydım
Kurtulamayacaktım hayat benim için artık bitmişti
Her gün parmağını kavanoza sokup
Kanatlarımı okşuyordu belli ki seviyordu
Ama neden bana işkence yapıyordu
Anlayamıyordum
Yavaş yavaş bedenim sararmaya başladı
Ve çokta acıkmıştım artık takatim yoktu
Gözlerimi bile açamıyordum
Son bir can havliyle kalkmaya çalıştım yok ona da gücüm yoktu
Ve bir sabah küçük kız beni aldı ve bağırmaya başladı

Anne bu artık uçmuyor
Annesi de kızdı ona
Dedi ki kelebeklerin kanatlarına dokunulmaz kızım
Dokunursan ölürler
Evet ölüyordum
Sonra küçük kız ağlaya ağlaya beni bir peçeteye koydu
Artık gücüm yoktu
Kanatlarımın düştüğünü ve bedenimin donduğunu hissediyordum
Sonra beni bir kitabın arasına koyup
Kapağını hızlıca kapattı
Çektiğim o acıyı anlatamam
Hayatım filim şeridi gibi geçti gözlerimin önünden
Bedenimin her yerinden kanlar akmaya başladı

Küçük kız o günden sonra bir daha hiç o kitabı açmadı
Ve katili olmuştu bedenimin
Evet hayatın kitabında bende can vermiştim
Tıpkı hayatın çarkında can çekiştiğim gibi

Çocukken de çok severdim beyaz rengi
hep beyaz giyer
beyazlar giyme
hayaliyle yaşardım
her genç kızın düşüdür
ama sevmeyi bilmeyen
aşktan anlamayn eller
örseleyip
yıpratıp incittiler
ve beyazlarım griye döndü
daha bir sıkı tutundum hayata
onlar kanattıkça ben güçlendim
geceleri yanlız ağlayıp
göz yaşlarımı göstermedim
burnumu çektim kimse duymadı
hıçkırdım bagıra bagıra
ama mutluluyum dedim kendime
ve şimdi
grilerim
benbeyaz
beyaz kelebek
ne güzel bir benzetme
hayatın bam telinde
ince narin bir kelebektim
beni anlatmışsın resmen

...umut dolu
sevgi dolu
yarınlar dolu harika bir şiir yine yüreğine sağlık
ve saçlarıma ilham kelebekleri taktın
bir kelebek şiiride ben yazıcam
saygılar dost

zarif bir şiirdi.
kelebek ve gonca sevgiyi anlatan güzellikler.
hisseden yazan kalemi tebrik ederim