Sessiz bir gecede geldiler
Sessiz bir gecede usul usul sessizce gittiler
Birdenbire yepyeni bir karanlık fışkırdı tan saatleri
yıldızlar yanmaz oldu
Tüm ışıklarını söndürmüş bu şehir
Pencereleri kapadım usulca perdeleri çektim
Zifiri karanlığı görmemeliydim
Sigaramı söndürdüm, yalnızlığı içime çektim
Hüzünlerim kurşun gibi bütün gece üstüme yağdı
Devleşen öfkeler elveda derken hiçbir söz teselli etmedi
Kalan son veda parçaları
Kendimle savaşmaktayım
Uzun zamandır unuttum gülmeyi, güle güle demeyi
Tek değildi yüreğimden çekip giden bu yolcu

Kimi dosttu gidenin
Kimi can
Kimi canan
Kimi ömrümün yarısı
Kimi sol yanımın sancısı

Hiç bir şey dolduramaz bırakıpta gidenlerin yerini
Hatıralarla boğuşmaktan yaşlıyım
Direnemedim küllerin içinde közleri sürekli eşeledim
İz bırakır her giden
Yanar kor gibi sesi ile yürek
Kalptir bir türlü soğumayı bilmeyen
Bilebilseydim…
Saniyenin nabzını tutardım
Bulutlar ağlayarak üstüme üstüme yağdı
İç gürültüsü ’nefret’ zulümdür demeseydi
Çağlayanlardan bir avuç su çalardım
Vedalaşmadan gidenler
Bütün tapınaklarda aynı sitem

Marifet gitmeden elleri tutabilmekti
Yüreğimde tuttuğum kırık parçalar yoksa sizin miydi?
Sabrın firar ettiği taştığı çığlıklardayım
Siz beni kime emanet ettiniz?
Vahim bir gözyaşı sellerindeyim
Matemin pençesindeyim taşıyamam ben bu matemi ölesiye

Felek beni tanısaydı ayrılığın üstüne gök taşı yağardı
Siz misiniz sevdiklerim
Kara gecelerin işkence öyküleri kimindir?
Elimde fotoğraflar yalnızlık taa-şuramda
Böyle istenmiş ayrılıkta yer yok korkuya
Bir yaratıcımız var kaderimizi önceden yazar
Marifet kaderin elinden çıkar
Ne dikerse onu giyersin modası geçene kadar
Başka terzide yokmuş
Hangi doktora gittiysem
Hatıralar aldı pençesine zulüm gibi yazdı ve reçeteme ekledi
Ecelinden ölmeyeceksin!
Yalnızlığın ilacını bulan dahi doğmadı daha

Feleğe ne deyim?
Ne desem azdır...
Kesik dilim, belirsiz geleceğim
Her şeye rağmen
sağol özlem
Bu gece yalnızca bu betime yağdı
Hayat işte
Kapkara gecenin tan yeri mi var?

KAYIP YALDIZ