Söz
Yar adına
Yaradana adağım Çağırırsın Rüyalar arsız Ben mahçup Aynasında kendini asmış gözlerim Sözü dilde sanan ayyaş heveslerim Bildiğinı bilmediklerinin koynunda uyutan fikrim Hep makamsız sunumlarla geldiysem kapına ondandır her defasında kapıyı açmayışın kim bilir .. Kör günlerde adımlarım birbirine dolanır Beyaz çarşafla damarın sızısı gül Külümün esmer saçları yanık kokar Sözün müptela Sesim öksüz çocuk Dilinde ısırık izi ve ruhunda Anlamazsın. Güneşten kaçan aya meftundur demiş bir şair bozması Aşk ehline diz kırmayan Ne bilsin Yarasını yar diye oksamayan ne bilsin Göğsünde iz olmayan Teninde tuz olmayan ne bilsin. |
Sevgi ve saygı ile