Uyuyan Güzelin Kabusu
Ruhu karanlıktı, dokunduğu renkleri solduracak kadar karanlık.
Şekilleri belirsizleştirecek kadar silikti yüzü. Bakınca görünmeyecek kadar dip bir boşluktu. Nefessiz bıracak kadar çürüktü kokusu. Katmanlaşan kişilikleri arasında bocalıyordu. Halinden çok belli, saklıyordu yüzünü ve perdeliyordu gerçeğini. Girdapları arasında köpekbalıklarını yüzdürüyordu. Ve dokunduğu her kalbi yok ediyordu. Elm Sokağı’nın Freddy Krueger sen olmalıydın. Kabus ruhlu... Karanlık kuyunun balçığı. |
Final tam bir kabusun uyanmak istenilen bölümü olmuş. Baudelaire ye benzettim ruhsal bu şiiri, içindeki sıkıntıları bastırmanın bir şekli gibiydi.
Uyuyan güzel uyanmalı ve bence daha dingin düşlere kendini atmalı ve siz de onun bu dingin halini de yazmalısınız kanaatimce...
Şiirleriniz bitmesin temennimle...