3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1121
Okunma
Acılarımın tenine dokun, gözlerine bak kırgınlığımın.
Kristalleşen sızısını erit yalnızlığımın.
Tenimin altındaki bana ait ol ve iste ruhumu...
İçimde kanayan kesiklerimi sar.
Taşan gözyaşlarımla oyalanma.
Suskunluğumla konuş, ehlileştir ve öğret…
Sevginin alfabesiyle, kulaklarıma değil gözlerime dokun.
Kısır çekişmelerinde kaybolma soruların, sorgularında hapis...
Diğerleşme, bencilleşme... sevgisiyle şımarık!
Ruhumu giy yüreğine... çıplak, üşümüş, dilsiz... gözlerinde ısıt.
En çok eksikliği sızlatır insanda sevgisizliğin
5.0
100% (4)
Cevap Yaz
