Tveccühünüz efendim. Çok teşekkür ederim. Şiirlerde hayat bulması sevilenin. Her şey sevgiyle başlar. Başlamalı da. Sevgi yoksa, taşlaşır kalpler, düşünceler yerini kötülüklere bırakır. Duygular da hissizleşir ve insan en önce kendisiyle kavgaya tutuşur. Tüm insanlığa yansır ki, toplum içinde yaşıyoruz.

Ahhh bu sevgi kelimesinin yüce değerini herkes bilebilse. Ne şiirler çıkacak ortaya.

Sağlıcakla...

Nasıl bir yorum yapacağımı bilemedim usta... ne güzel bir yorumda bulunmuşsun.

Usta olmak zaman alır, çok emek gerektirir.

Ki ben, ilk şiirimi yazmaya 2002 yılında başlamıştım. Bir yazayım bakalım, başka da yazamam demiştim. Devamı geldi. Arkadaşlar sağ olsunlar, dediler ki '' yazmaya devam et.. ''

Sözlerini dinledim. Gariptir, ilk şiirim dahi olmak üzere, dedim ki kendi kendime, '' yok yahu, ben şiir filan yazamam, ne var da bende, ne yazacağım? Aklıma bir şey gelmez ki, yazamam... '' dedim.


Sonrası malum.


Şiirleri seviyorum. Şairler arasında tek tük karakteri bozuk, diliyle gönlü arasında bağ kuramamış insanlara rastlasam da, onlar pirincin içindeki taş misali...


Genelleme yapacak olursam, karakterleri düzgün, şiirlere aşık çok sayıda şair var aramızda.


Şu ceket meselesi... Ceketimi giydiren sensin, çıkartmam bundan böyle... '' şair ceketli çocuk '' olmak, iki kere çocuk olmak gibi..

Sağlıcakla...