Evrenin Tadı
söze söz veren elin yankısı olmalı
biz onu çağırır yine sorarız çoğul bir iklimin aynı ağzını takınmaya davet mutluluk girsin herkesin kalbine biraz alıngan göz yaşının dudaklarda kalan tadı bütün bilinmezlikleri yenecek oysa oyalandıkça oya suya his veren sürüngenin sırtında pul kimin için umut değildir ki yaşamak yaşamak alışılmamış bir masal olsa bile sürmüyor tabi rivayet ölümü ölmeden anlamak sezgi olan bitenin karnından gölgeler fısıldamak göğe bir aya dönencelerle iştirak etmek bize kalan sonsuzluğun sonu değil kıpır kıpır kaynadı evrenin tadı evvelin ahire kız kardeş olduğu ikiz ukde büyük sızı savaşını aştı her şeyini toplayıp giden birisi için artık ışıldayan güzel yıldız kalmadı. |