ben sabr-u sükun sen aşķta zerre,
omuzlarımda katolik bir gülüş
gözlerinin protestan duvarlarına ağlarken
parantez içine alınmış bir düşten 
ve bütün mışlı zamanlardan papatyalar getiriyorum sana.
ellerinin  siperinde,
savaştan korkan bir asker gibi sigara yakıyorum yanlızlığma.
Homeros kaç yaşında,
Themis hala güzelmi
zeus’un ruhuna el fatiha
gürültü yapıyor hümanizm
Semra adını tahtaya yaz.
cebimde "rodrigonun  gitar konçertosu"
biraz gencebaydan "batsın bu dünya" diyerekten
seninle aynı fotoğrafın çerçevesinde oturup çaý içiyoruz.
dört yanlışın götürdüğü bir doğru gibi kesişen
hayatımın en dik açısını b/ölüyorsun sevgili.
mecnundan daha mec ن
ve dişleri kırılmış bir piyanonun
çalınamayan notası gibi çaresizim ezgilerde.
şimdi 
devletin diline düşmüş bir hırsız gibi
kim kapıyı çalsa içimden sen geçersin,  yağmalayarak beynimi.
aklımı alıp giderken
kendinden başka b/öleni olmayan bir asal sayı gibi
çarpanlarıma çatıp duruyorum.
âşkın propagandasını yapan romanın kahramanını ilk tümceyde vuruyorum.
yırtıyorum kitabın bütün sayfalarını.
sürgün ediyorum şiire başlık atan kalemleri.
şimdi
kıyıma uğramamış bir aşk söyle bana
söyle ki devrim ordan başlasın
kurulsun hiçistanın temelleri
ilk savaşımı ingiltere ile yapacam
ilan ediyorum



. piyanist