ŞAKAYA GELMEZ
Ne ileri gider ne geri kalır
Eceli gelmeden hiç kimse ölmez. Hani peygamberler, nerde velîler? Bu dünya fânidir kimseye kalmaz. Kimisi eşinden, dostundan kaçar Kimisi Kevser’den, Zemzem’den içer Ne bülbüller öter ne güller açar Vakti gelmeyince çiçekler solmaz. Zevke, eğlenceye ne olur dalma! Nefsine hâkim ol, boş yere yelme Sakın ha bir hükmün, hafife alma Dînin emirleri şakaya gelmez. Çekilmez çileler sırtına binmiş Herkes zanneder ki dertleri dinmiş Fakirlik, miskinlik rûhuna sinmiş Garip, gurâbanın yüzü hiç gülmez. O kutsal cevheri kaybetme aman Sonra sen düşmandan dilersin emân Kalbin tek gıdası sevgiyle, îman Ondan mahrum gönül ne yapsan dolmaz… 15/02/’17 Hanifi KARA |
Şiir okundukça tekrar tekrar okuma isteği vermekte…
Çok çok Beğendim.
…………………. Saygı ve Selamlar…