Alfabem Ağrıyor
Babilde ışıklar söndü
saçlarımın boyuna asıldı gök uyuşuyor şakaklarım hiçliğe kovulmuş bir baharım kapımda kışların en delikanlısı kulağımda kuşların mırıltısı bir ben miyim gecenin kemanında inleyen acının elini asilce öpen susmayın kederlerim yareni miyim ben gecenin bir söz armağan et yağmur söz yıkayacağım sesimi ölümüne susacağım yetmiyor kelâm çünkü yetişmiyor kalem susmayın gölgelerim bir ben miyim cahili kendinin bîhâberi ellerinin şefkatin susmayın, yoksa sâhiden yareni miyim ben gecenin sakın yakmayın ışıkları ben karanlıkla yeksân iken sesleri saklayın ben susarken yıllarım üşüyor alfabem ağrıyor ✒T.Y. |
demindesin