TAŞ YÜREKLİM
Dumanlı yaylalarda yatıp yeşil çimene,
Sayıkladım sevdamı, gelmedi taş yüreklim. Feryat ettim dağlara; ettim ama kime ne? Alsa dedim sesimi, almadı taş yüreklim. Islak peştamal gibi sardıkça beni saran, Gülüşü sol yanımı bedenimden çıkaran, O ömre bedel olan, kor sinemi koparan Anıların kadrini bilmedi taş yüreklim. İki elime tutsak yârim gideli başım. Bu ne gam; ne hallere kaldı çileli başım? Çektiklerin yetmez mi? Başım; oy deli başım Gülüşünü özledim, gülmedi taş yüreklim. Neylesin Çepni garip? Ah üstüne ah çeker. Kör gecelerde nemli gözünü ufka diker. Sanki bütün gök kubbe omuzlarına çöker. Silsin dedim gözyaşım, silmedi taş yüreklim. |
YAZDIĞIN ŞİİRLERLE HAZ VERDİN YÜREKLERE,
NİCE AVLAR PEŞİNE ÇIKTIN YA SÜREKLERLE,
NEDİR BUNUN FORMÜLÜ DEDİM DE BİRKAÇ KERE,
YARDIMCI OLUR DEDİM OLMADIN KUŞ YÜREKLİM.
BİÇARE OLAMAZSIN SEN DERTLERE ÇARESİN,
TATLI DİLLE SARARSIN YÜREKLERİN YARESİN,
BİR SÖZÜNLE BIRAKIR HIRÇIN KEDİ FARESİN,
İNSANLIK ÖLDÜ DERLER ÖLMEDİ KUŞ YÜREKLİM.