Üstelik güz ertesiydi gönlüm ve vakitsizdi tüm doğumlar tüm ölümler gibi...
Bir yol arifesi değildi sana olan umudum bir yolun kendisiydi bıçaklar bilemiştim göğsümün kafesinde, yaşatırken içinde masmavi bir kuşu
Lehçesi kırık sözlerim vardı rengi kırık olan düşlerim gibi yargısız infazlardan toplamıştım saçlarımın soluk bağlarını donuktu bakışlarım da tıpkı gülüşlerim gibi enkazlardan çıkarmıştım yazdığım tüm şiirleri...
Sen öyle yalın sen öyle yalınkılıç sen öyle b’ela sen öyle yağız bir delikanlıydın kalbimin koyaklarında
Ben diyorum sevdiğim yangınlardan çıkıp geldim suyuna, otağına bir yol arifesi değil sana olan umudum bir yolun kendisi beni, bana mahcup çıkartma!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Bir Yolun Kendisi şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Bir Yolun Kendisi şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
“Varacağım yerde değilmiş hikayeler, yolumun üzerindelermiş”Acısı, tatlısıyla.... dizi dizi hem de. Sanırım mesele onları sahiplenebilmek, gocunmadan. "Senin kadar acemi senin kadar usta ve herkes kadar insan"ız hepimiz. Şiire dokunanlarımızın, dokunmadan geçenlerden birazcık fazla belki hassasiyeti; ne bileyim. Öyle işte :) Güzel kalemine saygım, tebriğim saygım ile. Beğeniyle okudum, yine.