Tersinden Okunur Bazı Romanlar...Sakallarından akıp, ellerine dökülen Huzurlu bir sabah gibiyim biliyorum Biliyorum Çünkü, gözlerindeki o tirşe maviliği gördüm Koynuma yatırdığım Uykulu bez bebeğim gülümsüyor Oysa Her gece gözyaşları ıslatırdı Göğsümdeki çoraklığı Düşün ki; Uçurumlar arası bir yalnızlıktı bizimkisi Umudumuzu diri tutan düşümüze Yaslardık hep başımızı Ve sonra dilimizde dolanan aynı ezgiler Kucakladı bir boyutta birbirini Göz kırptı çocukluğun, çocukluğuma İçindeki yaşlı bilge kişi Bağdaş kurup, dualar okudu avuçlarıma Hoyrat zamanlardan geçtik Sonra yığıldık bir dolu acıyla birbirimizin kapısına Hiç bitmeyen hikayelerimiz vardı Hiç okunmamış masallarımız Yazılmamış şiirlerimiz Söylenmemiş şarkılarımız, türkülerimiz Şen kahkahalar atıyorduk Birbirimizin derinliğinde kaybolurken… Biz bir romanın sonundan başladık önsöze yolculuğa Sayfa aralarına döküldü gözyaşlarımız Bazen sen şiraze oldun kitabıma Bazen ben kitap oldum sana Okudukça çoğaldığımız… Dolaşırken şarkın soğuk dağlarında ruhumuz İstanbul çiçek açmış, gördüm İzmir selam durmuş baharın gelişine, duydum… Ve bildim! Seninle her yer bir ülkeydi Seninle her yer, yeni bir şehir Vatanım sendin sevdiğim Vatanının ben olduğum gibi… 13:00/05.04.2017 Sevtap Kaya Nurgönül |
Yüreğimin çoraklığını gider
Bir bakışın yağmur yağdırsın,
Diğeri ilmek ilmek işlesin ruhuma
Haydi,,,
Sen benim ol ben senin ;zengin olalım,,,
Bu küçük şiiri harika şiirinin verdiği ilhamla yeni yazdım,,hediyemdir,,her hakkı siz üstadıma aittir,,,selamlar