İçimde kaburgalarımı bile ağrıtan sesiniz
bende asla ölmüyordu
İyi ki şu madeni kumbaralarda biriktirmişiz kuruşlarımızı
Güneş şubat üçünde hayret bugün her şey gülümsüyordu

Affan dededen satın alır gibi rengarenk
şekerler gibiydi umutlarımız


Bir türlü büyümüyordu içerideki haylaz
arada yalvarıyordu
Ama bazen elimiz kolumuz bağlı şımaramıyordu
kaderin kenevir iplerinde sağlam olmalı
Dualarımız başlıyordu semalarda
iletim bozukluğu olmalı yine
dualarımıza bile bir şeyler engel oluyordu

Affan dededen satın almak istediğimiz
ayak parmaklarımızın uçlarında yükseldiği
tezgahtaki şekerler gibiydi umutlarımız


Dış manzarası güzel dediğimiz evler
uçurumlara nasılda yakındı
ince bir ip germişti yüksek dağlar dan sanki birbirine
Eline tutuşturmuş ince uzun bir değnek
alay ediyor olmalıydı
haydi bakalım dengeni bul diye

milim boyu hareket eden
sopanın ucundaydı hayat kimimizde
Affan dededen almak istediğimiz şekerler gibiydi
değişmedi umutlarımız



Ya uçurumun dibine yuvarlanırsak?
nasıl bir mücadele bu?
nefesimiz bile dengede düşmek ya da düşmemek
korkularda yürüdük
yüreğimizdeki denizler kabardı
dalgaları dilimize vurdu yine de haykıramadık

Affan dededen bir türlü alamadığımız
şekerler gibiydi umutlarımız

Hayatı istediğimiz gibi boyayamadık
binlerce renk verdiler
yine siyahı seçtik kapalı kutu içerisinde
kader diye dilek kutusunu uzattılar
gözlerimiz bağlı kimimiz hastalıkları seçtik
kimimiz biraz daha kalmayı
bazılarımız zenginliği bazılarımız kariyeri seçtik
ama dilek kağıdının ucunda
acı yazıyordu bazen
gülümsemeyi yasakladı sanki birileri

ama içimizde bizimle beraber gidecek
bir Affan dedemiz vardı


1970 ler saliha hanım