Hiv Ronahi VI
kaldırımlara uzar gölgem
kaygan ve ıslak sokaklara karanlık çökecek birazdan aklımda yazdan kalma dokunuşlar ürpertisinde soģuyan dudakların kokundan yayılan benli şeyler dilinin tadında iki sözcüģe uzanırım resmederim elimin ayasıyla kızaran kar beyazı tuvalini ilk bakışta titrer kahverengi ve kendime sakladığım renklerde körpe heyecanlar eksik kaldıklarım oldu şimdi ise denk gelmeyen fazlamda yinelenen sonlar öyle doluyum ki günde dört mevsim yaşatır burcun kovuşun tası taraģı toplatır şşşt diye çaģırışın o gülüşün göćebe çadırımızı yeniden kurdurur eylem başlatsın harfler bizsiz bir araya gelmesin bir şiirde buluşalım unut ne varsa acıtan hızlansın kalbinin ritmi ilk sözcüklerin tılsımında yeniden ’dans’ başlasın... |