BankŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Üşümek için çıktım soğuğa.
İşini bilen usta bir ressam,
fırça darbelerinin savrukluğunda, usulca kavrar kağıdı avucunda buruşturur ve atar; Bu olmadı, Hafifçe kabarır; bu son çırpınış; İşe yaramaz bir kağıt için. fırça ve kağıt arası garip bir boşluk var. Eski bir sahafın tozlu rafları, kenara atılmış bir şiir kitabı; sevgilinin gözlerine deyme ihtimali, sairin düşü bu. Şimdi üşüyen ellerimle yazdığım bu şiiri, okusan ne çıkar; ömrümü beklettiğim, bu bank gibi, yalnız ve soğuk; siyah beyaz kareler tutarken hayattan. İçle parelel anlar ve şekiller gözümün deklanşöründe film, fotoğraf, kara kalem tutulmaları Sanatın siyah beyaz hileleri. Sanırım içte bu renk körlüğü hep vardı. |
şiirdi,
diğer okuduklarım da,
tebrikler,
selâmlar..