devrildi gözleriniz
yüreğin köhne kapısından içeri
yollarına acılı
sancılı kederler ekerek…


zamanın gürül gürül çağlayan
memesi kurumuş
pörsümüştü


süt di(ü)şleri dökülen sabah
kanına ekmek doğrayarak
tanın kızıl sütünü içmişti


yaralı akrep can havliyle
yelkovanı zehirlemişti
geç kalmıştım gülüşlere
sevinçlere...


içimin kuruyan ikliminden
susuz rakılar geçerken
kirpik mazgallarından sızan iyotlu sular
kabuk bağlamayan yaraları sızlatmıştı


gece tırnakları ile kanatırken
hayallerin tenini
ıslığınızda dağ türküsü ile
serkeş bir halde ona eşlik etmiştiniz


umutları bir kalemde silip süpürüp
müebbet yalnızlığa hüküm verdiniz


boyunlara asılı vasiyetlere geçerken düş
çarmıha gerip seyrettiniz
aşkı yürek çukuruna
acımasızca gömerken....



AA