gönül ışıkları
öyle sev(il)meliyim ki
âşıklar vatanının üstünde gönül ışıklarıyla terk edilmiş kuş yuvaları gibi karanlığın içinde sırf gece y/akıyor kapısız ve eş/ik/siz sevdaların panjurlarından biz soğuk sessiz gün zamanlarını hep kralların gönünden davulları çalarak bozardık o zorbaların başını yarmış kırık taşlarla biz halkın ve aşkın çoğul kırmızı nameleriydik gök gürültülerine karışan bütün alanları ve caddeleri gelip geçerdik geçerdi çıplak ayaklarımızın tozlu ışıklarından geceler ve aydınlanırdı beklentilerimiz o! aşklar vatanının kapılarını araladıkça türkülerimiz! |