kızıl ordu
ay dönmeden dolunaya tak kanatlarını
nazardan çatlayan şu içbükey aynaların cam kırıklarına karışarak artar düş gücün artar içimizde sararan yapraklarla, ucu göründükçe sonbaharın çoğul bir kızıl ordu gibi sırf kalpten seven dişilerden narçiçeğim tükenmeyen çoğul bir umut olurum |