gül kurusu tenin
gecelerden ar/akladım seni
ayaklarım toprakta ve tepen bulutlarda tek ağaçlı bir ormansın içimde narçiçeğim bak dallar ışıkları, yapraklar sesi ve aşkı doğurarak çiçekler seni ve yaşamı süsler şiirin avuçlarında o sevildikçe güzelleşen gülkurusu tenine bakıyor kahkahalarım tek başına karanlığa yürüyen bir tutkusun o yaralı mayısın coşkulu ilk kanından doğan sırada, ayın yere yuvarlanması var ışığından önce ve güneşin çatlaması özleminden narçiçeğim umut yollarını aydınlatıyor diye ateş böcekleri şu kıyamete hüküm giymiş gazap kokulu geceleri mahkûmdur gece aydınlığa sen ise bana narçiçeğim. |