Memleket üstüne:
İçedönük vurgundan artakalan bencillik
Zedelenmiş öfkeli yalından uzak zaman
Derin yaralar açtı yaslar ve kayıplar
Yetmezmiş gibi o hal, nedir bu melânkoli

Bir çok gedik açıldı bahçenin kenarında
Hiç bir vakit durmadı bahçe duvarı sağlam
Kırıp döktüler seni kalbimden memleketim

Öylesine muhtaçki; şevkate bu topraklar
Tıpkı; üzerinde yaşayan milletin gibi
Yıkılıp yıkılıp toplanmaktan geldi gına

Örttü her kötülüğün üstünü her belânın
Yorgun düştü biçare yetmez yetmezliğimiz
İtelemekten yorgun argın karlı geceler
Çöktükçe çöktü üstümüze kara geceler



Ne kadar hoşgörümüz varsa da götürdüler
Toplayıp bir bavula; korkak, ürkek ve yalnız
Bir yatılı okul yatakhanesi kadar loş!
Soğuk anne şekatinden uzak kalan çocuk!!

Ve bir çocuk yalnızlıgında bu ülke bu halk!
Her köşesi sevgiden merhametten uzakta
İlk defa ayrılmış bir çocuk evinden pusmuş!
Üstü açık uyuyor her öksüz bir köşede.

Düşünceler hüzünlü bastırılmış ve ürkek
Her köşeden bir nobran sevgisiz insan sesi:
Bütün gece kapıyor gözlerini uykusuz

Kulak tıkıyor iki eliyle bütün gece
Duymamak için hıçkırık seslerini ağlak
Kimsesiz, yapayalnız kaderbirliği o ses!!
Nurten Ak Aygen

21/12/2016