Umursamadığın gecelerin birinde ,
Ayaz kesip atıyor tüm hayallerimi.
Hayallerimin üzerine diz çöküp yığılıveriyorum düşlerime.
Yüzümde bana kalan bir kaç çizgiden ibaret ,
Şuanda hayat bana.

Artık kanamıyorum çünkü
Buralarda yoksun .
Yokluğunun yoksulluğunda ,
Ellerim ve bedenime ait her şeyi .
Bıçak gibi kesiyor gözlerin
Kabuk bağlamış tüm yaralarımı kanatıveriyor.
Susarak tiz bir çığlık atıyorum kadersizliğime.
Ağlasam mı gülsem mi bilemedim.

Ve canımı yakıveriyor vuslat .
Beklemek zor , sabır selamete muhtaç .
Kal demesini bilmeyen aylak bir adamım işte .
Bilirim;
Kalacak olsan kabuk bağlamış yaralarıma tırnaklarını geçirecek
Yarınlarımın celladı olacaksın.

Bir bilsen , buralar hala darmadağınık .
Ahmak bedenimi kaldırıp da toparlanamıyorum .
Değil miydi ?
Başıma bu işleri açan sevda .
Ne sana kızabiliyorum nede kendime ,
Duygularımın arafın da hapis olmuşum.

Ak-ı kara eden bakışlarında ki
Ahu ahu çisil bir yağmura mı yoksa bu yenilmişliğim.
Bilirsin bu adam sevmeyi bilmez ,
Sen yine de vazgeçme kendini sevmekten.