Yaş kemale erse de, yokluğu sızı, elem
Her vakit her haline özlem duyulan anne
Onunla günler bayram, onunla güzel alem
Ayaklarının altı cennet sayılan anne

Bebeğinin ağzından duyunca heceleri
Mutluluğa gark olur, şükür der niceleri
Ondan iyi kim bilir uykusuz geceleri
Ağlayınca yavrusu hemen ayılan anne

Fidanlar yetiştirir, korur, kollar yıllarca
Kendi giymez giydirir, allar pullar yıllarca
Hayır dualarını edip yollar yıllarca
Dertliyse çocukları, kalbi kıyılan anne

Gece gündüz demeyip verirken onca emek
Bildirmez ahvalini yese de kuru ekmek
Günlerini sevgiyle dokurken ilmek ilmek
Gönüllere sığmayıp ömre yayılan anne

Umuduna tutunup yol alır sevgisiyle
Harcar bütün vaktini tükenmez ilgisiyle
Çiçeklenen dalına güç verir bilgisiyle
Minik goncalarını görüp bayılan anne

Çoluk çocuk içinde ışıldar yaşlı yüzü
Nasihat aşısını tekrar eder son sözü
Yavaş yavaş kapanır hayata bakan gözü
Her kul gibi biçare, yola koyulan anne

Emine Yılmaz Dereci