Sende Yaşadım Biraz
Gözleri o kadar güzeldi ki,
Şiir kadar güzel bakıyordu, Gözlerinde özgürlüğü aramak isterdim. Sonra sesin o kadar masumdu ki, Bir çocuğun gülüşünü anımsatıyordu, Sesinde çocuk olmak istedim. Ve yüreğin o kadar acı doluydu ki, Sanki her ölüm yüreğine uğramış, Yüreğinin acısında boğulmak isterdim. Ama kirpiklerin bir nehir yatağı gibi ıslaktı, Kirpiklerinin arasına idam sehpası kurup, Bütün kirli bedenimi orda idam etmek istedim. Sonra dudakların çatlamış bir beton yığını gibi, Sanki depremlerde enkaz altında kalmışsın, Bir serçenin ürkekligi kadar sessizce dudaklarına sokulup, Dudaklarına sığınak yapmak isterdim dudaklarımı. Hiç bir düş bu kadar yakın olmadı bana, Ama her kış sende yaşadım biraz. ibrahim dalkılıç |