Kara Kışa SoyunurkenKor tanesi gibi kanat çırparken yüreğim Hayra alamet mi diyorum Bir kıvılcımla yanmaz sanıyordum Yan samda ellerimden tutacak biri var Bu sensiz geçirdiğim kaçıncı kış mevsimi Yüzünü yitirdiğim düşlerimin arasında Bir gülüşüne sevdamı tapulayan ben Bu gidişleri koyma aramıza demiştim Gözlerime konaklamış bakışlarına hasretim Göçüyorsun selamsız sabahsız göz bebeklerimden Bir ayrılık fukarasıyım uçsuz bucaksız Bahara doymadan kara kışa kafa tutan Aklına estikçe dile beni Tenimizi kavuran güneşten, Gürleyen gökyüzünden Çakan şimşeklerden Düşen yıldırımlardan Dili damağı kurusun ki toprak ananın Bir daha bahar gelmeyecekmiş gibi Sinesini döven sensizliğin pençesinde Kara kışa soyunurken Sensizliğe tutuldum Remziye ÇELİK 07/12/2016 Saat/00/00 |
Çok çok beğendim...
........................................ Saygı ve Selamlar.....