Namlusundan çıkan
Son bir kurşunla
Vurdular göçmen kuşumu
Turnusol kağıdı gibiyim
Asitler bulaştı
Gönlümde ki maviye
Kanın kırmızısını sürdüler
Gözlerime parmaklarıyla
Boş verdim
Yalan dünyaya kapattım,
Kapattım
Bütün sevinçlere kapılarımı

Gönlüm artık taş duvar
Ruhum çoktan terkketti bedenimi
Etrafım nasıl da kış
Nere de dudaklarımda ki şarkılar
Hemencecik başlar küslerim
Ahhh ne acı hatırlamak
Karıştırmak geçmişi
Gül kokulu kitaplar arasında
Kurumuş gülleri koklamak

Sen’den bana yadigar,
Yırtık bir resmin
Bir kaçta mektup
Mürekkebine gözyaşlarım bulaşmış
Her gece yarısı düşlerim yanıyor
Neydi günahlarım ?
Ne kabahat işlemiştim ki
Bir değil,iki değil
Boyumu aştı
Yüreğime batan dikenler
Ben de bir insanım
Dayanacak gücüm kalmadı inan..!

Tek tesellim
Her gün seni yazıyorum
O güne lanetler ederek
Arkamda ki kalabalığa
Merak edip baksaydım keşke,
Keşke
Son bir kez görecektim seni
Kokunu içime çekip
İlk ve son defa sarılacaktım sana

Üzerime çağırıyorum
Sanki bütün belaları
Düşündüklerim oluyor
Hep gerçek
Bu kötü kader değişir mi ?
Hiç bilmiyorum
Ben hayata üç kere yenik başladım
Unut diyorlar
Acımasız insanlar
Hangisini unutayım ?
Gözlerimde
O günlerden kalma tuzlu damlalar.

Gözlerimi kapattım
Uyumak istiyorum sonsuza kadar...

Aslı Gül