Dudağının Buğusunda
Sonra;
Başımı göğsüne yaslayıp, Bir ömür boyu, Kalbinin attığı her anı, Kalbimin en derinlerinde boğulur gibi, Kalbime vurmak isterdim. Ve hiç nefes almadan, Dudaklarını ağzıma dayayıp, Nefesinin sesiyle, Boğulur gibi, Sessizce, İntihar etmek isterdim, Dudağının buğusunda. Sonra belki bir şiir kadar güzel doğar güneş, Hiç doğmamış kadar güzel, Ve yakamoz düşer saçlarına, Kalbinin attığı her kalp artışının, İçimdeki karanlık sokaklarında kaybolurum belki. Ve şiir kadar güzeldi gözlerin, Bense bakmasını beceremedim, Acemi bir şairin dizeleriyle, İntihara teşebbüs eder gibi sevdim seni. ibrahim dalkılıç |