’’Ben bu aşkın çilesini
Yanar çektim tüter çektim
Yedim gonca sillesini
Bülbül gibi öter çektim

Dizgin etsem gönül atın
Geçer göğün yedi katın
Yalan dünya maslahatın
Kah bitmez kah biter çektim ’’

Dönsün dünya, aşk içinde yolcusu geçerken
Ve düşerken menzile
İlk gömülsün
Suya yazgısı perinin

Yedi yüzyıl aştım geldim
Dağ dağa kavuşurken buldum seni

(her dağ ,dağlamazdı yarayı bilmiyordun)

Beklerken aşkı, kalbine mühürlü
Hikaye olduğun bir kıyıda..

Mucizeler keşfedilirse ‘’mucize’’oluyor adı
Artık hiç kimse inanmıyor mucizelere
Ol’sun ..

Görünmez prangalar vardı bileklerinde
İlk gözüne değdiğinde parmaklarım An’ladım.

Lakin kayıptı zaman bu kıtada
İlk düşüşümdü, senin için .


Ben keserken mavi mavi
Tek tek çözerken düğümlerini

Sen

Gözlerinde
Karun olduğun dönemden
Sürüklediğin hikayelerde kibirlenirken ,

(bunu beklemiyordum)

Okyanusta yunus seslenirken, deniz ikiye ayrıldığında
hatırlarken ve dönerken yüzünü kitaba
ışığın ve karanlığın dansı ile

(EN ÇOK BURADA SINANIRKEN KALBİN)

Der iken
Şiir olup düşerken kalemden
Sanıyorlar ki
Gidilmez bu yüzden.
Gidilir hem de
Tam da bu yüzden..


Beklenir tekrar yazılmasını aşkın
Alnımıza
..
Biliyorum inanmıyorsun
Ol’sun

Ol’man içindi güneşin cömertliği sana
İnanman için değildi bu hikaye..
Büyük resme ER’meyen ne bilsin..

Affettim uzun geceleri, düşülen boncukları halkadan
Affettim tüm rollerini yüzyıllardır ve kendimi
Hatırladı kalbim aşkı ,çemberden ayrılırken
Aşka layık olmayı ,aşk olmayan ne bilsin..

Kanatlarımı ateşe teslim ediyorum Hira’ ya süzülürken
Seni orada bekleyeceğim..
Barışmanı kendinle ve yeniden
Kavuşmayı nefesinle ..

Başka bir yüz yılda ..


Sibel EŞİYOK