OSMAN'ım derler de....
Zemheri gecenin koynundayım.
Her yer panayır pazarı gibi darma dağın... Nerede olduğunu biliyorum da nasıl olduğunu bilememek... Kara kışın tam ortasında seni saran o toprağı bile kıskanmıyor değilim… Sen gittin ya..! ben darma dağınım. . . Bak ne sofralar kuruluyor ne çalgılar çalıyor sensiz, Evin köşkünden dinlediğin ezan bile kulak arar… Kahvedeki dostların Osman’ım derde, Osman yok be dedem…! Kızma, kırılma, rahatsız olma benden, gözyaşlarımdan. Biliyorum; Emir Allah’ın, Ne kaldı şimdi, bıraktığın bir tespihin le çakmağın mı !... ısmahan çeribaşı |