...



ey aşk
yapraklarını acımasızca dökse de ağaçlar gurbetin kaldırımlarına
dallarında bir tek kuş ötmese de
kasımın son günü, son saatleri olsa da
sabah ayazında sızım sızım sızlansa parmak uçlarım
bir nefeslik canım kalsa bile
hesapsız, kitapsız
koşa koşa
gelmeliyim artık sana




hafızamda delice dönen hatıralar
âhh bu özlem
âhh bu ayrılık
hatırla aşk
birlikte yediğimiz çileğin muhteşem tadını
ya avuç içlerime sıkıştırdığın o lila blume
bahçemin en bücür, en sevimli çiçeği hâlâ
arada bir senden konuşuyoruz onunla
nasıl da çiçekleniyor bir bilsen
sanki ellerin susuzluğunu okşamış gibi
âhh aşk ellerin diyorum
saç tellerimin en güzel gülüşü
ve öpüldükçe hayran kalınası
ellerin
delice hasretim





o otobüs durağında
tren istasyonunda
bekle beni şemsiyesiz
mevsimler tükenmeden
koklamaya geleceğim babam yüreğini
bahar çiçekleri büyüyecek nefesimizde
o kulenin mazgalları yanacak aşkımızdan
yine delice tırmanacağız merdivenleri
yaramaz çocuklar gibi en yüksek tepesine çıkacağım kalenin
sen korkacaksın
tutmaya çalışacaksın beni
ben durduramayıp kelebek bedenimi
gazoz kapağıyla ismimizi kazıdığımız ağacı arıyacağım ormanda
nefes nefese kalıp
sımsıkı sarılacaksın ruhuma
baş harflerimizin içiçe girdiği banka oturup
seyre dalacağız gökyüzünden göz kırpan sevdamızı...










nagi han