Sergüzeşt…
Masum bir tınısın raks eden
Belki de mevta bir düşsün,
Demelere rağmen vazgeçemediğim görmekten.

Gürültüsüz hıçkırıkları var
Elsiz dokunuşlarının;
İçin için içilesi
Dokunaklı rehaveti
Gizemime kondurduğun o görünmez buse…

Terli güftelerin
Bakir notalarında seğirten
Güdümlü yalnızlığımın
Sefil tınısı biteviye
Ve sinemde asil bir resital;
Tonlaması muğlâk,
Titremeleri yeknesak.

Sakıncalı aşkları çaldırmışken Tanrı,
Çalamadığındansa reşit olmamış bir güfteyi
Evlat edinmiş
Şairin vatan bellediği
Nice çalıntı imge.

Tüneyen, türeyen,
Nihayetinde tükenen;
İşkilli sözcüklerde söndürmek adına yangını,
Bir bardak şiirde fırtınalar koparan;
Yüreğimiz teyelledikçe dizelerle,
Boyutsuzluğumun gündönümünü kutlamak
Belli ki her yeni şiiri mesken edindiğim;
Kırıkları milat bellediğim bir can(m)da;
Kırılma noktamsa,
Aymazlığımı gölgelerken boylu boyunca
Nice ışıltı biriktirmek
Hele ki karınca ayaklarında dizelerin…

Muğlâk gölgelerle savaşan,
Dip boyası gelmiş eprimiş resimlerin
Sair huzmesi:
Ressamın izi ki her yürekte,
Her yürek ki yine erbabı sahibinin,
Konuşlandığı kadarıyla
Kaderin mücbir sebeplerle
Geçit vermez lehçesinde
Gizemli şairin.