BEŞ RÜZGÂR BOYU
Senin duvarların
Beş rüzgâr boyunca Örülmüş kadın Usulca dürülmüş İpek bir mendil gibi Acıların saklandığı Antik kilimlerin içinde Saçlarında yükselen Sessiz bir amforada Ve mavi hüzünler büyüten odanda Gölgelerinin eflatun çizgileri Zamansız bir ayinin İhtişamına dönmüş Ateşin köreldiğinde Çiy tanelerine benzeyen göz yaşların Sert bir incinin Tefekküre daldığı yerdeki Kumlarla ufalanmış O rüzgârda ürperen sen Bayrak direklerine çekilmiş Yüzünün güzelliğini Görememişsin Neden niçin sorma bana Senin duvarların Beş rüzgâr boyunca Örülmüş kadın Müşteba Güneş |