İnsanın çocuğu ile övünmesi kendisiyle övünmesi demektir. SOMERSET MAUGHAM
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
VUSLAT NAFİLE
Müşteba Güneş
5,0 / 6 kişi ·6 beğenme · 2 yorum · 711 okunma
VUSLAT NAFİLE
Gündüz güneş,
gece kamer izlerdi, vuslatın vahasını. Dökülürken çelik sesli sarkaçtan, kıpkızıl bir yakut kanı. Aynı hüznün serabını görürdüm, Yakalardım o anı… Hecenin ıstırabı, aruzun hıçkırığı, Yıkanırken kırkbin zemzemle, Bir deprem şiddetinde, Bakıp kalırdım Mihenge Mümkün değil, bu yolda; Müphem olmaz tanımım. Ya yüreğim yanan şikâr ! Ya ayyuk’tan cığlık kopar ! Belli ki, ben firakın bîzarıyım… Kime acımış ki sevda ? Kurumuş insaf ile… Dağlar aşmak care değil. Vuslat hâlâ nafile…! Ufuk bulutlu, alevi kül ve dumandan… Selameti zor bu bedenin, Kurtulamaz hummadan…! Müşteba Güneş 24.02.2017-Saat: 19.04 Tokat/Niksar |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
VUSLAT NAFİLE şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 28.2.2017 11:03:32
Puan
: 30.0 / 6 kişi
Okunma Sayısı
: 711
Yorum
: 2 yorum
Beğeni
: 6 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Güzel bir şiir olmuş.