YARABBİ
İnsanlar mı tuhaf ben mi tuhafım?
Herkesi ’Ben’ gibi bildim Yarabbi. Anladım bu çağda bi çare safım! Beşeri gönlümden sildim Yarabbi. Durup da düşündüm insanlık nerde? Para indirirmiş gözlere perde Söküp ciğerimi ezdiler yerde Gırtlağıma kadar doldum Yarabbi. Günlerce ağladım yardım dilendim An geldi öfkeyle fena bilendim Kapı bırakmadım tek tek dolandım Çaresiz ortada kaldım Yarabbi. Beni üzen alçak sanadır sözüm! Sustukça içimde depreşti sızım Sayende kara kış yaşıyor yazım Şahitsin kaç kere öldüm Yarabbi! Gün gelsin sırtına ağırlık çöksün Vebalimi kat kat dilerim çeksin Perişan biçimde gözyaşı döksün Kul hakkımı sana saldım Yarabbi!!!... ASİYE ALEV AKBOĞA |